„Nož“ Vuka Draškovića rasproda se u dahu širom Hercegovine. Uskoro se počeo snimati i film, a jedan dio snimao se i u našoj opštini, u selu Baljcima.
Bijaše pazarni dan u Bileći, a u njoj filmska ekipa. „Sikter efendija“ zagleda statiste naoružane do zuba. Konji vuku topove, a pjesma se ori širom Bileće. Službenika, kojeg odredi Predsjednik opštine da obavijesti narod o snimanju filma, ponese atmosfera i zapi se u obližnjoj kafani.
Kada par seljana sa Baljaka banuše na Hadžibegovo brdo zalediše se od straha. Vidješe ustaše kako kreću na njihovo selo. Dok im zastave lepršaju na povjetarcu, bacaju bombe i pucaju iz pušaka. Na drugom kraju Bileće, uviše kasarne, zaštektaše mitraljezi. Riknuše topovi i bacači. Istovremeno, u Podosoju buknu plamen. I dok se pojačava paljba na „Strelištu“, gdje je bilećki vojni bataljon izvodio vježbe, kao i plamen po Podosoju, od paljenja strnjike, seljani zaključiše da pada Bileća. 
Napraviše plan. Sve što je za pušku hitno na položaj. Po dvojica da se izaberu i da uzbune pogranična sela Vrbicu, Deleušu, Vlahinju, Bogdašiće itd, da bi oni obezbijedili bokove. Istovremeno, da se hitno organizuje zbijeg žena sa djecom i nejači dublje u Crnu Goru.
Za vođu izabraše V.V., dobrovoljca iz Odese. Dok V. pravi ratni raspored, primijetiše i par četnika sa barjakom, u razgovarali sa ustašama. Zaključiše da su maskirani da bi lakše zavarali narod. U taj čas dolaze Bjelice, svi pod oružjem, i zauzimaju busiju. Kuriri odlaze za Banjane i Gacko. Dok traže način da se uspostavi veza sa Trebinjem i Gackom, pjesme Paveliću dostižu vrhunac. Hadžibegovo brdo odzvanja dozivanjem: Huso, Jašare, Hamide, Ademe..
U isčekivanju ustaškog napada, naleće i prvi aeroplan. Vođa ne dozvoljava otvaranje vatre po njemu, da se ne bi odao položaj. Stariji, sa sjetom i uzdahom, prizivaju Rista Ždrala koji je u II svjetskom ratu oborio avion sa zlikovcem Francetićem. I dok je aeroplan gubio trag prema Gacku, nasta urnebes. Četnici u jurišu pucaju i bacaju bombe. Pucnjava je toliko jaka da se više i ne čuju među sobom. Neki kroz dim primijetiše bolnička kola kako vijugaju uz Baljačku stranu..
Kada se vozilo Bilećkog Doma zdravlja zaustavi, vozaču Samardžiću se zaledi krv u žilama kada viđe naoružane seljane. Nasta rasprava. Pa opšti smijeh. Sve se završi u kafani opštim veseljem.
Vuk Drašković u sredini mase zbija šalu na račun događaja, i besplatno dijeli knjige seljanima. Berček plaća turu za turom, slavi drugi rođendan. A kako i ne bi. Saznao je surovu istinu: trojici ratnika, koji su čekali da vođa V. opali prvu pušku, bio je na nišanu.
Vuk izmoli predsjednika opštine da službenik ne dobije kaznu, jer se sve srećno završlo. Stvorilo se novo prijateljstvo za dugo pamćenje. Ipak, Kokolj bilježi, službenik dobi nadimak „Sikter efendija“ kao uspomenu na događaj..
Preuzeto
