Slađan Okilj — Zenga rođen je u Varešu, 19. aprila 1974.godine, a poginuo na koti Žuč kod Vogošće, 23. oktobar 1993.godine. Bio je vojnik, a zatim i komndir interventnog voda, te jedan od najmlađih odlikovanih boraca Vojske Republike Srpske u Odbrambeno-otadžbinskom ratu. Odlikovan je zlatnom medaljom za hrabrost „Gavrilo Princip“.
Biografija
Slađan je rođen 19. aprila 1974. godine u Varešu od oca Nikole i majke Miroslave Okilj. Osnovnu školu, kao i automehaničarski zanat kroz srednje obrazovanje završio je takođe u svom rodnom Varešu.
Kao srednjoškolac aktivno se bavio sportom, nastupajući najpre u kadetskom, a zatim i u juniorskom sastavu lokalnog fudbalskog kluba na poziciji centarfora. Zbog svog talenta brzo je zapažen i od čelnika većih klubova iz fudbalske lige Bosne i Hercegovine, a zbog svog specifičnog načina igranja stekao je i nadimak Zenga, po tada čuvenom italijanskom golmanu Valteru Zengi.
Ratno iskustvo
Početak rata u Bosni i Hercegovini se brzo prenio i na dotad izrazito multietnički Vareš. Za Slađana je to značilo, ne samo prekid sportske karijere, već prekid i školovanja i napuštanje rodnog ognjišta. Zajedno sa roditeljima 15. maja 1992. godine, Slađan prelazi u Semizovac kod Vogošće, koji se nalazio pod kontrolom srpskih snaga, gdje Okilji pronalaze privremeni dom. Zbog nastupajuće ofanzive muslimanskih snaga na Ilijaš i Vogošću, iako maloljetan, Slađan pristupa Vojsci Republike Srpske.
Najpre kao borac Ilijaške pješadinske brigade, a zatim i posebnog Interventno—diverzantskog voda iz Semizovca Slađo ili Zenga, kako su ga zvali saborci, se brzo pokazao kao sposoban vojnik i hrabar mladić. Zbog pokazane hrabrosti, ubrzo postaje i komandir ovog interventnog voda. Tokom borbi, on bi se puzeći privlačio neprijateljskim rovovima i zasipao bi ih bombama. U ofanzivi koju su muslimanske snage izvela krajem oktobra 1992. godine, na poziciji Ljubina, Okilj se suviše blizu približio neprijatelju i bio je ranjen. Tada ga je spasio jedan od njegovih saboraca.
Krajem jula 1993. godine, srpske snage pokreću operaciju „Prsten“ u cilju ovladavanja kotom 830 i Golim brdom. Prema svjedočenju saboraca, Okilj je u ovoj akciji pokazao svu svoju vještinu, a vrhunac je bio kad se tokom borbe popeo na muslimanski tenk i ubacio bombu u kabinu tenka, kojom je eliminisao posadu. Nakon osvajanja položaja, Zenga je sa grupom boraca iz Ilijaša pretrčao cijelom dužinom osvojene linije, noseći srpsku ratnu zastavu i spustivši se preko Ježeva otišao u Vogošću da objavi uspjeh srpskih boraca.
Zbog ovog drugog čina mladi Okilj je najpre kritikovan od strane brigade, a zatim i pohvaljen zbog hrabrog podviga kojim je uništen neprijateljski tenk. Kao nagradu za ovaj podvig komadant glavnog štaba VRS general Ratko Mladić mu je zbog pokazane hrabrosti dodjelio pištolj, a predsjednik Republike Srpske, Radovan Karadžić ga je odlikovao zlatnom medaljom za hrabrost „Gavrilo Princip“.
U novoj ofanzivi koju su muslimanske snage izvele ponovo na brdo Žuč, Okilj je poginuo 23. oktobra 1993. godine. Sahranjen je na Vojničkom spomen groblju Mali Zejtinlik na Sokocu.
Izvor: Vikipedija
