Psihijatrijska bolnica u Sokocu ili kako glasi njeno puno ime: Javna zdravstvaena ustanova, specijalna bolnica za psihijatriju ,,Sokolac“ na Sokocu, je započela svoj rad daleke 1958. godine kao ustanova za zbrinjavanje hronično duševno oboljelih lica.
Od tog vremena bolnica je prošla pededesetogodišnji put poznate i uspješne psihijatrijske ustanove u bivšoj Jugoslaviji.
Od 1993. radi u sklopu Kliničkog centra Istočno Sarajevo, a godine, 1998. ulazi u koncept i program mreže zaštite mentalnog zdravlja u zajednici.
Danas, to je savremena zdravstvena ustanova sekundarnog nivoa, koja se bavi liječenjem, rehabilitacijom i resocijalizacijom pacijenata sa akutnom i hroničnom patologijom.
Klinika posjeduje i odjeljenje za forenzičku psihijatriju, što je čini trenutno jedinom ustanovom ovog tipa na području Republike Srpske i BiH.
Edukacija i stručno usavršavanje kadra, kao i njihovo učešće na stručnim skupovima, te teorijsko-praktični rad su kontinuirani, intenzivni i zapaženi. Psihijatrijska klinika služi i kao nastavna baza za studente Medicinskog fakulteta u Foči i Filozofskog fakulteta u Palama.
Klinički centar Istočno Sarajevo je u fazi reorganizacije. Vlada RS je donijela odluku o podjeli KC Istočno Sarajevo uz osnivanje novih zdravstvenih ustanova. Pravilnikom o kategorizaciji bolnica, Psihijatrijska klinika u Sokocu, će poslovati pod nazivom JZU „Psihijatrijska bolnica Sokolac“. U toku je izrada normativnih akata Ustanove.
Ova psihijatrijska ustanova je smještena u neposrednoj blizini grada, na udaljenosti od 2 km i njen lokalitet je zadovoljavajući.
Kapacitet klinike je 200 kreveta. Klinika je koncipirana po sistemu paviljona, odnosno zasebnih objekata sa posebnim namjenama, odnosno odjeljenjima. Rad je organizovan kroz 6 odjeljenja i Radnookupacionu terapiju.
Istorijat
Odlukom Izvršnog vijeća Narodne Republike BiH, osnovana je (1958) Psihijatrijska bolnica Sokolac. Počela je da radi 1960. godine. Pravo osnivača bolnice preuzeo je Narodni odbor opštine Sokolac u maju 1962. godine. Do maja 1964. bolnica je poslovala pod nazivom „Bolnica za duševne bolesti Sokolac”, a od te godine posluje kao Psihijatrijska bolnica Sokolac.
U prostorijama bivše vojne kasarne, koju je izgradila Austrougarska, sa korisnim prostorom od 3.000 m², smještena je Psihijatrijska bolnica Sokolac. Smještajni kapacitet bolnice bio je 180 bolesničkih posteljina. Tih prvih godina u bolnici je radilo 40 ljudi, od kojih jedan ljekar opšte prakse i dva bolničara, a ostali zaposleni činili su pomoćno tehničko osoblje. Tokom vremena bolnica je kadrovski jačala, a smještajni kapaciteti su prošireni. Razvoj ove medicinske ustanove može se podijeliti u nekoliko perioda: tokom prvog perioda vršena je intenzivna gradnja, jer su potrebe u republici za psihijatrijskim smještajem stalno rasle. Zahtjevi za bolji smještaj bolesnika takođe su stalno rasli. U tom periodu izgrađena su tri objekta za smještaj bolesnika, restoran za bolesnike, restoran društvene ishrane, objekat za terapiju bolesnika, objekat za smještaj administra cije, kao i potrebni infrastrukturni objekti.
Kapacitet bolnice povećan je na 380 ležaja. U tom periodu poboljšana je kvalifikaciona struktura zaposlenih. Godine 1970. bilo je zaposleno 172 radnika, od toga četiri ljekara specijalista iz neuropsihijatrije, sedam ljekara na specijalizaciji i 23 medicinske sestre.
U sljedećem periodu povećan je broj stručnih kadrova, te smještajnih kapaciteta na 501 ležaj. Objekti su imali 800 m² ukupne površine. U bolnici je radilo 25 ljekara, od kojih 13 specijalista neuropsihijatrije, 10 zdravstvenih radnika sa višom stručnom spremom i 88 sa srednjom stručnom spremom. U ovom periodu izgrađen je objekat, Zavod za forenzičku psihijatriju, koji nije predat bolnici na korišćenje. Uskoro je izbio građanski rat u Bosni i Hercegovini (1992) i od tada bolnica egzistira u teškim uslovima. Izvjestan broj kadrova angažovan je na radu u bolnici Glavnog štaba VRS, koja se nalazila u Podromaniji. Na radu u Psihijatrijskoj bolnici ostala su četiri ljekara i 20 medicinskih sestara. Veliki broj bolesnika napustio je bolnicu, neki nisu preživjeli teške uslove bez lijekova, grijanja, dobre ishrane.
U tom periodu na liječenju je bilo 250–300 bolesnika. Poslije završetka rata, zahvaljujući donacijama humanitarnih organizacija, poboljšani su uslovi za rad. Neki objekti su renovirani, rekonstruisana je toplovodna mreža, zamijenjena telefonska centrala. Zbog transformacije u zdravstvu smanjen je bolnički kapacitet na 200 ležaja. Bolnica je ušla u sastav Kliničkog centra Medicinskog fakulteta Istočno Sarajevo. Godine 2001. bilo je zaposleno 139 radnika – devet ljekara specijalista iz neuropsihijatrije. Obezbijeđeni su potrebni uslovi za smještaj bolesnika i rad zaposlenog osoblja.
Direktori ove ustanove bili su: dr Ivo Mlinarić, dr Ahmet Mirojević, dr Budimir Branković, dr Dragoljub Gavrilović, dr Stevan Marinković, dr Stanoje Svilenković, dr Radovan Banjac, dr Vele Krgušić, dr Nedeljko Borovčanin, dr Slobodan Đokić, dr Vojislav Keković, dr Momir Janković, dr Mirjana Đerić, dr Snežana Samardžija, dr Radica Ćeranić, dr Veselin Pečenica.
Autor: Radovan
