Napad je pokrenut u tri pravca prema vrhu Rase Košares, ka karauli Košare i prema vrhu Maje Glave.
Bitka je trajala sve do potpisivanja Kumanovskog sporazuma i povlačenja Vojske Jugoslavije sa Kosova i Metohije, odnosno 10. juna 1999. godine.
Uprkos ogromnim naporima OVK i njihovih zapadnih pokrovitelja, i zauzimanju lokacija od strane terorista, Vojska Jugoslavije uspjela da stabilizuje front na drugoj liniji odbrane i spriječi dalje napredovanje, odnosno kopnenu invaziju na SRJ.
Tokom dva mjeseca borbi poginuo je 21 oficir i podoficir, 50 vojnika na odsluženju vojnog roka, 13 aktivnih vojnika i 24 dobrovoljca, dok je ukupno ranjeno 256 boraca.
Iako ne postoje precizni podaci o gubicima neprijatelja, procjenjuje se da su višestruko veći.
Osim OVK u napadu na Košare učestvovale su Oružane snage Albanije koje su artiljerijskom vatrom pružale podršku teroristima na terenu, kao i letjelice Sjevernoatlantske alijanse koje su konstantno izviđale i bombardovale položaje Vojske Jugoslavije i vršile korekciju artiljerijske vatre.
Zahvaljujući filmu „Ratne priče sa Košara“ i drugim dokumentarnim filmovima, svjedočenjima učesnika bitke, naročito pokojnog generala i komandanta 549. motorizovane brigade Božidara Delića, sačuvano je sjećanje na sve borce koji su dali živote za odbranu zemlje i time spriječili kopnenu invaziju na SRJ.
/SRNA/
