Počev od 1993. godine, pa sve do 2011. godine bratski grčki narod, Crkva i država primili su skoro 20.000 srpske dece u organizaciji grčkog Crvenog krsta, najviše dece čiji su jedan ili oba roditelja poginula u Otadžbinskom ratu 1991-1995 ili dece invalida. Srpsku decu su uzimale grčke familije širom Grčke, od juga na Kritu, do severa u grčkoj Makedoniji i od jonskih ostrva do Trakije i egejskih ostrva.
Ne samo to, u organizaciji grčke Pravoslavne Crkve (i Atinske arhiepiskopije i Carigradske patrijaršije) u Grčku je išlo još nekoliko hiljada srpske dece iz ratnih područja, Srpske Krajine, Republike Srpske, Metohije i Kosova.
Naša braća Grci najbolje znaju ko su Srbi i kakvi su bili naši slavni preci koji su živeli na Krfu i egejskoj Makedoniji od 1915. godine, pa sve do proboja Solunskog fronta, septembra 1918. godine. Njihovi unuci i praunuci takođe su dobro znali da Srbi stradaju i bore se samo da budu svoji na svome, kao naši preci Srbi i Pravoslavci i da nas svi u okruženju napadaju samo zato što smo Srbi i Pravoslavci. Zato se i ne treba čuditi što su grčke porodice primale našu decu punih osamnaest godina, koja su živela sa njima, išla u školu, na izlete, tokom leta na more.
Pronađite još jedan narod koji se ovako poneo prema nama u vreme naših najvećih nesreća, rata, sankcija, siromaštva itd. Nećete ga pronaći!
Zato se i ne treba čuditi što Srbi govore da mi imamo samo dva saveznika, Boga i grčki narod!
