Danas se sve više uvažava nametnuto mišljenje da su pripadnici Vojske Republike Srpske bili isključivo Srbi. Ponekad neopravdano tako govore i visoki zvaničnici i vjerski službenici. Spomenici palim borcima VRS iz Odbrambeno-otadžbinskog rata najviše su pravljeni po heraldičkim i istorijskim principima koji zastupaju samo ogromnu većinu pripadnika Vojske Republike Srpske, Srbe.
Početkom rata, a posebno po osnivanju Vojske Republike Srpske, svim pripadnicima drugih naroda pored Srba, bilo je ponuđeno da ostanu u Vojsci Republike Srpske kao aktivni ili rezervni sasatav. U Krajini, Posavini i Semberiji je to posebno bilo istaknuto pa su čak i cijele brigade i bataljoni bili sastavljeni od ogromne većine nesrba, u sastavu VRS.
U dijelovima Istočne Republike Srpske, od Zvornika do Trebinja nije bilo u izazito velikog broja Muslimana koji su ostali u Vojsci Republike Srpske, ali Hrvata i drugih Katolika jeste. Posebno je to bilo na području pod kontrolom Sarajevsko-romansijkog korpusa. Poznato je da je Sarajevsko-romanijski korpus spašavao Hrvate iz Vareša, koji su preko Sokoca i Romanije bježali od najezde Alijinih vojnika. Sarajevsko-romansijki korpus aktivno je sarađivao i sa Hrvatima iz Kiseljaka, Krešava i Viteza. Spašavao je Hrvate iz Konjica, Zenice i Bugojna.
Početkom Muslimansko-hrvatskih sukoba 1993.godine, u Sarajevu, tačnije Stupu, oko 550 hrvatskih vojnika predalo se Srbima. Oko 60 njih sa svojim porodicama, ostalo je na strani Sarajeva koje je bilo pod kontrolom SRK (VRS) i nastavilo borbu u redovima VRS.
Prije toga, na području svih opština Sarjevsko-romansijske regije, skoro svi Katolici ostali su da se bore u redovima VRS. Apsolutno poštovani kao jednaki, dijelili su sudbinu naroda cijele Sarajevsko-romanijske regije. Mnogi od njih obavljali su i visoke komandne dužnosti, a posebno treba istaći pukovnika Antuna Sinkovića, komandanta paljanske kasarne. Na sarajevskom ratištu bilo je i Slovenaca, Mađara, ali i dobrovoljaca Poljaka, Italijana, Slovaka.
Ukupan broj Katolika u redovina Sarajevsko-romanijskog korpusa bio je između 450 i 600 pripadnika. Desetine njih je junački poginulo za odbranu svojih kuća, porodica i Republike Srpske. Mnogi su ranjeni ili odlikovani. Negdje su ratovala čak po tri brata Hrvata u različitim jedinicama Sarajevsko-romanijskog korpusa. Većina preživjelih boraca i danas živi na našoj regiji. To su porodice: Babić, Slišković, Marijanović, Tovarović, Kajzer, Slišić, Horvat, Herceg, Đapić, Topić, Rupel, Salošević, Sinković, Marić, itd…
